
Este cadro de Gary Baseman encendeu o meu día, mozos e mozas. Logo ¿por que non compartilo con vós? Roma é unha grande festa mexicana, e @s roman@s, encantadoras piñatas multicolores.
Ai, que sería de nós sen a retranca...
Each time that the breeze blew all the skeletons rattled, so that the little birds were frightened, and never dared to come into the garden. All the flowers were tied up to human bones, and in the flower-pots skulls stood and grinned. That was certainly a garden for a princess.
6 comentarios:
Ohhhh! Que bonito! Encántame o cadro, de verdade! E tamén o que di... Soáme moito este tipo de debuxo, seguramente xa debín ver algo do autor.
Un saúdo!!!
Ja, ja, ja, ja!!! (pero cuándo dejaré de comenzar mis comentarios con una risa?) Me encanta. Me encanta. Me encanta.
Ya veo que no has perdido ese sentido del humor tuyo tan visceral!!
Antes faltaban 20, ahora ya solo faltan 15... momentos para acabar la tesis!
Un momento, un momento. Rebobinemos. ¿Que TÚ fuiste a la PLAYA? ¡Hasta aquí hemos llegado! Que me devuelvan a mi Princesa!!
Sorprendeume gratamente que mencionases a Joe Hisaishi... Encántame a súa música, case sempre asociada a Ghibli e ao meu adorado Hayao Miyazaki. Por non falar da fermosa banda sonora de "Kikujirou no natsu"...
Grazas polo aviso!! Estarei alerta a ver cando se estrea por estes lares. ^^
Madrid también se me antoja llena de piñatas..
Louise
Publicar un comentario